Levende Vissen

  In deze tijd van verkiezingen komen de meningen je overal tegemoet. Overal zie je lijsttrekkers die elkaar de maat nemen, verschillen uitvergroten, terwijl ze elkaar straks weer nodig hebben om verder te kunnen. Het roept een vraag op die ons allemaal raakt: hoe kijken wij naar de ander? Zien we vooral wat ontbreekt, of ook wat goed is? Dat speelt niet alleen in de politiek. Ook in ons eigen leven kunnen we snel oordelen over anderen. Maar durven we ook in de spiegel te kijken en te zien waar wij kunnen groeien? We hebben allemaal Gods barmhartigheid nodig. Want ieder van ons neemt weleens een verkeerde afslag. Dat doet iets met onze relatie met God, met de naasten of met onszelf. Daarin mogen wij steeds weer vragen en rekenen op Gods liefde. Hij zet ons, als wij daarvoor openstaan, weer op het rechte spoor. We moeten het alleen wel onder ogen durven zien. In het evangelie van vandaag zien we twee mensen die bidden. De een staat rechtop en kijkt om zich heen; de ander durft nau...

  “Heer, leer ons bidden…” Die vraag stellen de leerlingen aan Jezus. Hij geeft hen het Onzevader: het gebed waar alles in zit en dat heel het leven omvat. Het is ontroerend om te merken hoe kinderen dit gebed eigen maken, met vallen en opstaan. Soms gooien ze wat zinnetjes door elkaar of geven er iets te veel hun eigen draai aan.  Tegelijk raakt het mij steeds weer als ik bij een zieke medegelovige mag komen. De krachten vloeien al weg, maar het gebed komt nog met een krachtinspanning over de lippen. Van het eerste kinderlijke stamelen tot het laatste fluisteren van geloof blijft dat gebed ons bij.  Bidden is meer dan een rijtje woorden opnoemen. Dat merken we juist op die momenten. We staan in relatie met de Heer en mogen alles met Hem delen. Ook als het lastig is en bidden moeilijk gaat. Dan klinkt in ons misschien ook wel diezelfde vraag: “Heer, leer ons bidden…”, want hoe doen we dat op moeilijke momenten, als het gebed onder druk staat? Als ons geduld met God missch...

Op sociale media had je vroeger de hashtag #dtv: Durf te vragen. Als je daar dan op zocht, kreeg je een hele lading vragen te zien. De meest bijzondere kwamen voorbij: “Op hoeveel graden moeten sokken gewassen worden?” of “Hoe heet de president van land X?” Er stonden ook serieuze vragen tussen, van alles wat: van verzoeken tot voetbalplaatjes tot concrete hulp bij het een of ander. Het is iets moois, dat er vragen gesteld mogen worden. Zo kunnen we elkaar tot steun zijn. Wat er soms bij ontbreekt, is de dankbaarheid. Het lijkt soms zo vanzelfsprekend dat steun geboden wordt, dat een dankjewel over het hoofd gezien wordt. Terwijl als je durft te vragen, mag je ook durven dankjewel te zeggen. Juist in een tijd waarin er veel aandacht uitgaat naar wat er mist of niet goed gaat, mogen we ook leven vanuit dankbaarheid. Het laat je beseffen dat niet alles vanzelf gaat, en dat we elkaar nodig hebben. In het evangelie van vandaag ontmoeten we een groep mensen met een besmettelijke huidziekt...