Levende Vissen

Woorden doen ertoe. Met een mooi compliment kan je iemand opbouwen, soms zelfs boven zichzelf laten uitstijgen. Een nare opmerking kan het tegenovergestelde bewerkstelligen. Ook kunnen we soms iets te snel of onduidelijk zeggen en misverstanden liggen dan op de loer. Woorden hebben impact, soms meer dan waar we zelf aandacht voor hebben. We hebben allemaal wel woorden die we met ons mee dragen. Die een onuitwisbare indruk hebben gemaakt, ten positieve en soms ten kwade. Soms is het ingewikkeld om de juiste woorden te vinden, een passende toon aan te slaan. Je bereikt nooit bij iedereen hetzelfde resultaat. Met bewondering keek ik deze week naar de Amerikaanse bisschop van de Episcopaalse Kerk; Mariann Budde. Zij mocht spreken bij gelegenheid van het aantreden van president Trump. Hierbij verwees zij naar eerdere de aanslag op Trump – waarover hij later aangaf Gods hand gevoeld te hebben – toen zij zei: “U heeft de voorzienende hand van een liefdevolle God gevoeld’, ‘In de naam van onze...

De bruiloft te Kana van Paolo Veronese Waarschijnlijk zijn we allemaal weleens verliefd geweest. Het is een wonderlijk iets. Je hebt het gevoel dat je de wereld aankan en bergen kan verzetten. Tegelijkertijd sluimert er ook een lichtje onzekerheid; “Zij zou mij toch ook wel leuk vinden?” In mijn puberteit had Guus Meeuwis een hitje wat ik dan vrolijk meezong en daarmee ook mijn ontluikende gevoelens onder woorden bracht: “Verliefd zijn is veel leuker en makkelijker dan. We waren veel te jong toen en wisten niets van houden van.” Wat daar nou precies mee bedoelt werd, wist ik natuurlijk ook niet. De vrolijke muziek deed zijn werk en de tekst verdween wat naar de achtergrond. Dat is ontzettend jammer, wat Meeuwis bezingt gezellig het verschil tussen de eerste fase van verliefdheid en de verdieping die je mag ervaren als je van iemand houdt. Het is natuurlijk een wereld van verschil. In de eerste fase vindt je alles van de ander geweldig en kijk je door een roze bril. Die fase gaat gelukk...

Regelmatig krijgen we als pastores de vraag: “Ik ben gaan geloven in Jezus, kan ik gedoopt worden?” Het is een geweldige vraag. Iedere keer maakt m’n hart weer een sprongetje, want het is prachtig als mensen Jezus willen navolgen. Bij de kennismakingsgesprekken krijg je een inkijkje hoe iemand op de weg van het geloof terecht is gekomen. Soms door een ontmoeting; iemand sprak vrijmoedig over het geloof of ze zijn ooit uitgenodigd om mee naar de kerk te gaan. Bij anderen is er iets gebeurt. Het leven is even door elkaar geschud. Dan ga je nadenken over wat echt belangrijk. Schijnbaar stuit je dan op het christendom. Vaak is het de weg van de geleidelijkheid. Ze hebben iets gehoord of gelezen, dat laat hen niet meer los. Ze gaan het onderzoeken en komen bij Jezus uit. Hier kan ik weleens jaloers op zijn. Zelf ben ik als baby gedoopt. Opgegroeid in de kerk: niks spannends. Gewoon een paplepelkatholiek. Daar is gelukkig niets mis mee. Op de weg van het geloof kunnen we elkaar allemaal prac...

Als ik naar de kerststal kijk, heb ik toch wel een beetje te doen met die herders en de Wijzen uit het Oosten. Ze moeten namelijk op kraamvisite. Als ik altijd ergens tegen opzie, is dat het wel. Het is natuurlijk prachtig als er een kleintje wordt geboren, van harte gefeliciteerd! Maar dan op bezoek gaan, met een beetje pech getrakteerd worden op bevallingsverhalen en beschuit met muisjes: Het zal nooit een hobby worden. Het ergste vind ik nog het vinden van een passend cadeautje. Ze zijn nog te jong voor een cadeaubon. Met kleertjes moet je opletten of het niet te klein is. Gelukkig is hulp nooit ver weg. In mijn vorige werkkring had ik eigenlijk alleen maar vrouwelijke collega’s, die gaven dan goede tips en ik kon weer goede sier maken. Als ik nu weer naar de kerststal kijk en de koningen zie komen met hun goud, wierook en mirre, dan vraag ik mij af wie hen geadviseerd heeft? Erg praktisch is het allemaal niet, luiers zijn handiger. Deze geschenken hebben natuurlijk ook een pracht...