Levende Vissen

Als kind vond ik het geweldig als er een stoelendans werd gespeeld. Het is natuurlijk een grappig gegeven; je loopt rond de stoel, de muziek klinkt en de spanning neemt toe. Plots zwijgt de muziek en moet je proberen een plek te bemachtigen. Dit gaat er niet altijd even lief aan toe en men duwt elkaar dan zelf van de stoel af. Het is een grappig beeld maar jammer genoeg ook te vertalen naar onze levens. Hoe vaak worden mensen niet weggeduwd, weggezet opdat een ander kan stralen. Precies dat ziet Jezus gebeuren in het evangelie van vandaag. Tijdens een maaltijd merkt Hij hoe mensen druk bezig zijn om de beste plaatsen aan tafel te krijgen. Je moet wel een beetje goede sier maken, zodat iedereen ziet hoe belangrijk je bent. Jezus draait die gewoonte om. Het is niet het belangrijkste dat jij gezien wordt, maar dat jij de ander ziet. Wie zichzelf kleiner durft te maken, die groeit juist. Nederigheid is niet iets negatiefs, maar een weg naar dankbaarheid. Als we zo leren kijken, verande...

Het hiernamaals heeft veel kunstenaars geïnspireerd; boeken zijn volgeschreven, prachtige schilderijen zijn gemaakt en films verschenen. Allemaal proberen ze er een beeld van te schetsen en waarschijnlijk schiet al onze fantasie tekort. Veel mensen denken na over wat er straks komt. Zullen we onze geliefden weer zien? Is het een betere plaats? Vindt er een oordeel plaats en hoe dan? Sommigen kijken er verwachtingsvol naar uit en anderen zijn bang. Zij hebben vrees voor het onbekende. Eigenlijk zijn het allemaal vragen waar geen antwoord op te geven is. Terwijl er soms heel makkelijk stellige antwoorden klinken. Hier schuilt dan vaak toch een waardeoordeel in en dan juist vaak over hoe anderen hun leven invullen. Dat is makkelijker dan naar onszelf kijken. Terwijl wij in alle gevallen het oordeel mogen over laten aan God; het komt namelijk Hem toe. In het evangelie zijn we met Jezus en zijn leerlingen onderweg. Jezus krijgt dan de vraag of het er weinig zijn die gered worden. Een vraa...

  Laatst was ik een weekje mee op zomerkamp. Op de laatste avond werd eindelijk het kampvuur ontstoken. Het blijft bijzonder om te zien hoe iedereen er anders op reageert. Sommige jongens geven hun interne pyromaan alle ruimte. Anderen staren dromerig in de vlammen, sommigen kruipen gezellig tegen elkaar aan en weer anderen maken zich uit de voeten omdat vuur toch wel spannend is. Vuur roept verschillende gevoelens op: warmte, gezelligheid, een licht in het donker en dus ook voorzichtigheid. Vuur heeft ook verschillende toepassingen. Als beeldspraak zeggen we dat we door enthousiasme in vuur en vlam staan. Het kan ook reinigend werken: onkruid wordt verbrand zodat nieuw leven ruimte krijgt. Als je metaal in het vuur legt, wordt het zo heet dat alles wat er niet in hoort, wegbrandt. Dan houd je alleen het sterke, goede metaal over. In het Evangelie zegt Jezus vandaag: “Vuur ben Ik komen brengen op aarde.” Dit is geen gezellig kampvuur om liedjes bij te gaan zitten. Het is wel een vu...

  In mijn jonge jaren verzamelde ik van alles en nog wat. Een periode waren het steentjes. Als ik dan ging wandelen en een mooi exemplaar vond, sjouwde ik deze met mij mee. Het was dan een bijzondere schat die later in mijn kamertje een plek vond. De kleine verzameling is op een gegeven moment verdwenen. Het was dan ook geen echte schat voor mij, maar gewoon iets dat tijdelijk leuk was. Allemaal hebben we iets wat voor ons belangrijk is. Iets dat je als een schat, als rijkdom beschouwt. Dit kan een object zijn, maar misschien ook wel familie, gezondheid, mooie reizen maken. Iets waar je niet zonder zou kunnen, wat blijvende vreugde schenkt.   Jezus vraagt ons er ook naar: wat is jouw schat? Waar gaat je hart het meest naar uit? Hij zegt: “Waar je schat is, daar zal ook je hart zijn.” En dan gaat Hij nog een stap verder: Hij nodigt ons uit om onze schat niet hier op aarde te verzamelen, maar in de hemel. Want zo leiden we een leven met God. Zo’n leven vraagt ook iets van ons. O...