Levende Vissen

Een paar weken geleden was ik mee op een van de zomerkampen van ons bisdom. Het was geweldig om met tieners een week op pad te zijn en zo samen een mooie tijd te hebben. In die week heb ik ontzettend vaak UNO gespeeld, een kaartspelletje. Eigenlijk is het gewoon pesten, maar volgens de tieners is het echt een heel ander spel. Er was een deelnemer die dit continu wilde spelen en ik was vaak de gelukkige. Het ingewikkelde was wel dat hij liever niet verloor en daarom wat rommelde met de regels. Het waren ook zijn kaarten en in zijn gedachte had hij er daarom ook recht op. Soms gingen andere kinderen met hem de discussie aan, maar hij bleef het steeds weer proberen. Aan de ene kant was het grappig om te zien hoe creatief hij met de regels omging, maar tegelijkertijd kwam het ook het spelletje niet ten goede. Regels zijn er namelijk niet voor niets, ze geven een bepaalde structuur en je weet waar je aan toe bent. In ons dagelijks leven kunnen regels soms beklemmend voelen, terwijl ze e...

  Soms kunnen we in de Bijbel teksten tegenkomen die wat ongemakkelijk aanvoelen. Het is dan gemakkelijk om ze over te slaan en het er vooral niet over te hebben. Op die manier houden we het leuk en gezellig. Tegelijkertijd doen we die teksten daarmee tekort en sluiten we ons af voor de boodschap die ze ons te brengen hebben. Ooit kreeg ik een Bijbeltje, een klein boekje waar alle ingewikkelde teksten uit waren geknipt. Als je het doorbladerde, waren er soms woorden weg, maar ook hele zinnen en hoofdstukken. Je hield een gatenkaas over waar niets van te breien was. De kern ontbrak. Ook dat zal niet de bedoeling zijn. Moeilijke teksten, en hetzelfde geldt voor ingewikkelde situaties en nare omstandigheden, zullen we onder ogen moeten komen. Daarmee wordt het niet per se leuker, maar hopelijk zien we dan wel dat het dragelijker is dan we in eerste instantie dachten. Vaak ligt er namelijk onbegrip aan ten grondslag. Onbegrip is niet alleen iets van onze tijd; we zien het ook dui...

  Proficiat! Zalige Communie! Het zijn woorden die ik waarschijnlijk aan het einde van elke Mis wel uitspreek. Zelf hoor ik het al het grootste gedeelte van mijn leven, sinds ik misdienaartje werd. Als kind vond ik het al een mooie opmerking, het klinkt een beetje als gefeliciteerd! In de Mis ontvangen we een prachtig geschenk en daar mogen we elkaar wel mee feliciteren… Alleen doe ik de groet daarmee tekort. Proficiat stamt af van het Latijnse woord: proficere, dat kan je vertalen als: ‘voortgang maken’, oftewel: Ga zo door! We ontvangen de Communie, prachtig! Daar houdt het niet bij op: het mag ook vrucht dragen in ons leven als we de wereld weer instappen: Proficiat! Doe er iets goeds mee en ga voort op de ingeslagen weg.  Dat klinkt prachtig, maar het is soms makkelijker gezegd dan gedaan. Dat merken we in ieder geval in deze afgelopen weken. We lezen nu al voor de 5e week uit de Broodrede, zoals Johannes deze in zijn Evangelie heeft opgeschreven. Dit begon met de Br...

  In de eerste lezing uit het Eerste Boek Koningen ontmoeten we vandaag de profeet Elia. Bij deze scène moet ik toch onwillekeurig altijd denken aan een reclame van Snickers met Joan Collins. Een oudere actrice, zo’n klassieke diva. We zien een vriendengroep in de kleedkamer na een voetbalwedstrijd, echt zo’n bierelftal waarbij het plezier op de voorgrond staat. Mevrouw Collins is chagrijnig, gooit zelfs een sok naar een teamgenoot en krijgt vervolgens een stuk chocola van Snickers aangeboden, want: “als jij trek krijgt, ben je onuitstaanbaar!” Vervolgens verandert Joan weer in de voetballer van zo’n 30 jaar. De kern van de reclame is dat ‘Je jezelf niet bent als je trek hebt’. Soms moet je dan gewoon even wat eten om weer tot jezelf te komen.   Dit zien we ook bij de profeet Elia gebeuren. Hij heeft nogal wat achter de rug. In de verzen voor deze Bijbeltekst heeft hij het opgenomen tegen 450 profeten van de god Baäl. Ze hebben zich in twee teams verdeeld: Elia aan de ene kant...

  Vandaag is het voor mij persoonlijk een bijzondere dag. Al komt deze dag vandaag toch wat in de verdrukking door de zondag, wil ik toch stilstaan bij de bijzondere dag van vandaag; de gedachtenis van de heilige pastoor van Ars, Jean-Marie Vianney, de patroonheilige van alle priesters. Het was voor de jonge Jean-Marie geen vanzelfsprekendheid dat hij priester zou worden. Hij groeide op in het Frankrijk van de 18e eeuw. Dit is de tijd van de Franse Revolutie en er heerste in die dagen een negatieve houding ten opzichte van de kerk. Het godsdienstige leven speelde zich af in het geheim, achter de voordeur. Het geloof kreeg hij wel met de paplepel ingegoten, want hij groeide op in een gelovig gezin. Het geloof hoorde bij hem. Hij kende alle gebeden die zijn moeder hem leerde uit het hoofd en probeerde in alles wat hij deed Gods wil te volgen. Dit voorbeeld kreeg hij ook mee van zijn ouders. Aan hun eettafel was er altijd ruimte om mee te eten, hoe moeilijk zij het ook hadden. Zijn ou...