Liefde is overal. Zet de radio maar aan en ieder liedje gaat er bijna over. De zoete zwijmelfilms draaien overuren. Ook op sociale media, in tijdsschriften en datingprogramma’s in alle soorten en maten; liefde is overal. Althans een bepaalde manier van liefde. Het is een liefde die toch vaak wat vluchtig is of aan voorwaarden moet voldoen. Een tijdje terug zag ik een wonderlijk TV-programma “Lang leve de liefde”. Twee mensen worden samen in een huis gezet en wij kijken mee. Vanaf de eerste voorzichtige kennismaking; de onvermijdelijke pasta die op tafel gezet wordt en de discussie wie de bank of het bed krijgt. We zijn getuige van de eerste blikken, de spanning, de verwachtingen, de ongemakkelijkheid en teleurstellingen. Bij de evaluatie kiest men er toch vaak voor om niet samen verder te gaan. Vaak wordt er dan genoemd dat er wel een vriendschappelijke klik is, maar de romantische ontbreekt. Volgens mij loopt het spaak omdat men binnenstapt met een lijstje, vol wensen, eisen, dromen – en daar moet de ander maar aan voldoen. Er worden berekeningen gemaakt en makkelijk weer verder gekeken. Je bent dan niet op zoek naar liefde, maar naar aantrekkingskracht, een onbestemd gevoel of de Hollywoodervaring van jongen ontmoet meisje en ze leefden nog lang en gelukkig. Liefde, echte liefde, is iets anders. Dat is waar het Feest vandaag van getuigd. Als we het Heilig Hart van Jezus vieren staat er waarlijke liefde centraal. Geen emotionele bevlieging, maar een liefde die trouw is, die pijn verdraagt, die blijft, zelfs tot het uiterste. Het Heilig Hart is geen leuk symbool, maar juist het kloppende middelpunt van Gods liefde voor ons, voor de wereld waarin wij leven.
Die liefde komen we op het spoor in het Evangelie, waarin Jezus spreekt over de goede herder, die de 99 schapen achterlaat om dat éne verlorene te zoeken. Dat is een absurd beeld. Als je een beetje verstand bezit neem je dat risico toch niet en toch is dat wat liefde bewerkstelligd. Jezus laat zien dat ieder mens ertoe doet. Geen enkele persoon is verloren genoeg om niet bemind te worden. Het Hart van Jezus is een hart dat klopt voor ieder van ons, ondanks alle mitsen en maren die we misschien zelf zien.
We zijn gewoon Gods geliefde kinderen, of we dat nu willen of niet. Zijn liefde, Zijn Hart gaat uit naar ons en die liefde mogen we beantwoorden. We kunnen namelijk liefhebben, omdat God ons het eerste heeft liefgehad. (cf. 1 Joh. 4,19)
Daar wijst paus Franciscus ons ook op in zijn laatste encycliek Dilexit Nos. God heeft ons lief, niet omdat we het verdienen maar omdat God liefde is. Die liefde is er al en wij mogen het in vrijheid liefdevol beantwoorden. Dat verandert alles. Ons bidden, onze dienstbaarheid en hoe we met elkaar omgaan. Het komt voort uit die liefde die God in ons hart heeft gestort. Die liefde staat soms onder druk, zo lijkt het in ieder geval soms. De wereld is soms snel, hard en onverschillig. Het Heilig Hart laat iets anders zien. De liefde van Christus is een krachtbron. Daar mogen we onze hoop op richten en vertrouwen uit putten. De liefde kan dan niet anders dan concreet worden in de zorg voor de mensen om ons heen en voor de wereld waarin wij leven. De liefde van Christus is niet alleen een vrome gedachte, maar het mag concreet worden in ons handelen. Geen woorden, maar daden.
In een tijd waarin liefde meer lijkt op een statusupdate die je kunt liken, of tot uiting komt in succes, uiterlijkheden of in wat goed voelt, mogen wij een ander geluid laten horen. De liefde van het Heilig Hart van Jezus is trouw, ook als het moeilijk wordt. Ze is dienstbaar, ook als het ongemakkelijk is. In een wereld waar mensen snel worden weggeswiped en afgeschreven, nodigt Jezus ons uit om elkaars waardigheid te blijven zien; met zijn hart als kompas.
Dat mag een richtsnoer zijn. In dat licht mogen we vandaag ook nadenken over die liefde en nagaan of we het herkennen. Zijn er momenten geweest dat jij die liefde ontvangen hebt? Dat je er iets van heb mogen ervaren? Momenten dat jij je echt gezien wist? Van hart tot hart? Heb je kansen gehad om zo lief te hebben? Het is liefhebben omwille van de ander, zoals de heilige Thomas zegt. Een liefde die zichzelf weggeeft. Ja? proficiat! Nee? Dan is er altijd ruimte voor groei. Als leerlingen van de Heer zijn we ook pelgrims van hoop. We worden uitgedaagd om mensen te zijn die, zoals Christus, niet langs elkaar heen leven, maar met open ogen en open hart samen op weg gaan. Zo mogen we kansen zien om vanuit die liefde te leven. Het Heilig Hart van Jezus klopt voor jou en die ware liefde is het verspreiden waard. Amen.
Amen
BeantwoordenVerwijderen